Άραγε είναι όλη η Ελλάδα, τελικά, διεφθαρμένη και όλοι οι ξένοι άτιμοι και εκμεταλλευτές; Μήπως υπάρχουν και καλοί πολιτικοί με υπευθυνότητα και ήθος που προσπαθούν για το καλό της χώρας μας; Μήπως υπάρχουν και συμπατριώτες μας που πιστεύουν σε Σταυρό, στέκονται ”προσοχή” μπροστά στη Σημαία και δεν είναι εαυτοφοβικοί, ούτε αναζητούν διακαώς τα φώτα της ”πεφωτισμένης Εσπερίας”;  Μήπως ανάμεσα στο ένα άκρο, που είναι ο ρατσισμός και η εθνική αλαζονεία, και στο άλλο άκρο που είναι η ισοπέδωση των εθνικών χαρακτηριστικών και ο αφελληνισμός της Παιδείας, υπάρχει η μέση λύση, που είναι ο υγιής πατριωτισμός, ο σεβασμός στην Ορθοδοξία, στην ελληνική γλώσσα και στην Ιστορία μας, με παράλληλο σεβασμό προς τους άλλους λαούς και τους άλλους πολιτισμούς; Μήπως υπάρχουν και κάποιοι ανάμεσά μας που απορρίπτουν τα μοντέρνα ιδεολογήματα και δεν έχουν μανία κατεδάφισης των σταθερών του έθνους μας; Μήπως κάποιοι από εμάς δε θέλουμε να δούμε την Ελλάδα να σβήνεται από το χάρτη, ούτε να χάνεται στη χοάνη της παγκοσμιοποίησης; Γιατί ο Στήβεν Ράνσιμαν, ένας από τους επιφανέστερους βυζαντινολόγους του 20ού αιώνα, τόνιζε ότι ”αν όλοι οι λαοὶ, για να προοδεύσουν, πρέπει να κοιτούν μπροστά, οι Έλληνες πρέπει να στραφούν πίσω, στις αξίες και στις παραδόσεις τους”;

Πολλοί ξένοι διανοούμενοι ανά τους αιώνες, θαύμαζαν τον πολιτισμό μας, περισσότερο και από εμάς τους ίδιους, όπως ο μεγάλος γερμανός φιλόσοφος Φρ. Νίτσε, που στην ”Γέννηση της τραγωδίας”, υμνεί, αλλά και ταυτόχρονα φθονεί, τα επιτεύγματά μας λέγοντας πως ”ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει  τον εαυτό του από τους Έλληνες, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσε, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες, που είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού”! Όσο για αυτούς που υποστηρίζουν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν έχουμε καμία σχέση ή σύγκριση με τον Πυθαγόρα, τον Αισχύλο, τον Περικλή, τον Ιπποκράτη, τον Πλάτωνα, τον Φειδία και πολλούς άλλους , η απάντηση έρχεται και από την επιστήμη, με την πρόσφατα εργαστηριακά αποδεδειγμένη (από ξένα και ελληνικά πανεπιστήμια) συνέχεια της βιολογικής γραμμής που κατοικεί σε αυτό τον τόπο τουλάχιστον από την 3η χιλιετία π. Χ.  Άλλωστε, αν υποθετικά βρισκόταν ένας σημερινός Έλληνας στην αρχαιότητα, δε θα είχε πολύ μεγάλη δυσκολία να συνεννοηθεί, στην ίδια γλώσσα, με τον Όμηρο, τον Σωκράτη, τους μαθητές του Ιησού που έγραψαν τα Ευαγγέλια ή τον Άγ. Ιωάννη τον Χρυσόστομο!

Άραγε υπάρχει κάποιος που μπορεί να ξυπνήσει τον ”κοιμώμενο γίγαντα”, υπάρχει κάτι που μπορεί να ταράξει τα στάσιμα νερά μας; Ίσως μας ταρακουνήσουν οι επιθέσεις στα θεμέλια της φυλής μας εκ των έξω, αλλά κυρίως εκ των έσω, όπου νέοι ”γενίτσαροι του πνεύματος” με ”προοδευτικές” ιδεολογίες και σκοπιμότητες επιδιώκουν την κατάρριψη των ”μύθων”, που μας κράτησαν ζωντανούς τόσους αιώνες, επιχειρώντας τον ιστορικό αναθεωρητισμό, την εθνική και θρησκευτική αποδόμηση και τη διάλυση της παραδοσιακής οικογένειας! Ίσως όλα αυτά, αλλά και πολλά άλλα που αναφέρθηκαν μπορούν να ενεργοποιήσουν τα κύτταρά μας, να μας θυμώσουν και να μας οργίσουν, έτσι ώστε να ”μας πιάσει το ελληνικό μας”, όπως πολύ ωραία μας περιγράφει ο Στρ. Μυριβήλης! Να ξυπνήσει στα γονίδιά μας η τρέλα η ρωμαίικη, η κολοκοτρωναίικη! Αυτή η ελληνική τρέλα που υπάρχουν χίλιες λέξεις για να περιγραφεί, όπως ψυχή, λεβεντιά, ανδρεία, φιλότιμο, θυσία, πίστη που μαζί με την ομόνοια έκαναν τον Ηρόδοτο να γράψει, αναφερόμενος στη μάχη των Πλαταιών, ότι ”αν οι Έλληνες έμεναν ενωμένοι, όπως ήταν και πρωτύτερα, όλος ο κόσμος μαζί θα δυσκολευόταν να τους νικήσει” και τον βούλγαρο στρατηγό Ν. Ιβάνωφ να παραδεχτεί, μετά την ήττα του στη μάχη του Κιλκίς, που έκρινε την τύχη της Μακεδονίας, πως ”όλα τα είχα προβλέψει, τα είχα σκεφθεί, όλα εκτός από την τρέλα των Ελλήνων”!  Γιατί όταν ”τρελαινόμαστε” κάνουμε πράγματα που ακούγονται με  εκκωφαντικό τρόπο σε όλο τον κόσμο!

Αυτή η ”τρέλα” της ράτσας μας έκανε τον Λεωνίδα να αψηφήσει τις εκατοντάδες χιλιάδες στρατού του Ξέρξη και τον Μ. Αλέξανδρο να κατακτήσει όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Αυτή έκανε τους βυζαντινούς αυτοκράτορες να δημιουργήσουν την μακροβιότερη αυτοκρατορία όλων των εποχών με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο να προτιμά τη θυσία από την ατιμωτική παράδοση. Αυτή οδήγησε τον Δασκαλογιάννη στην Κρήτη και τον Ρήγα Φεραίο να γίνουν εθνομάρτυρες και τον Αλ. Υψηλάντη και τους άλλους οπλαρχηγούς να υψώσουν τη σημαία της Επανάστασης, παραβλέποντας τις απειλές του Σουλτάνου και την τρομοκρατία της Ιεράς Συμμαχίας του Μέττερνιχ και των υπόλοιπων ”ευγενών” της ”διαφωτισμένης” Ευρώπης! Αυτή ώθησε τον Παπαφλέσσα να ”πέσει” στο Μανιάκι χωρίς να σκεφτεί την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου και τον Παύλο Μελά να αφήσει τις ανέσεις της αδιάφορης τότε Αθήνας και να θυσιαστεί για τη Μακεδονία! Αυτή εμψύχωσε τους στρατιώτες μας το 1940 να αντισταθούν μέχρι τελευταίου στους Ναζί, όταν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες παραδίδονταν αμαχητί και τα αμούστακα παλληκάρια της Κύπρου να χάσουν τη ζωή τους για την αποτίναξη του βρετανικού ζυγού και την Ένωση με τη μητέρα Ελλάδα! Αυτή έκανε μια μικρή χώρα να ανέβει στην αθλητική κορυφή της Ευρώπης και του κόσμου σε εθνικό, συλλογικό και ατομικό επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες, γεμίζοντας το λαό της με υπερηφάνεια!

Συνεχίζεται….

Λειβαδίτης Κώστας