“Όταν ο πόθος του Χριστού ΔΕΝ επικρατεί μέσα σου κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μένεις απαθής σε κάθε θλίψη σου εξ’ αιτίας της χαράς από αυτό τον πόθο, γνώριζε ότι ο κόσμος ζει μέσα σου περισσότερο από το Χριστό.

Και όταν η αρρώστια και η φτώχεια, ή ο αφανισμός του σώματος και ο φόβος αυτών που το βλάπτουν ταράσσουν τη διάνοιά σου και την απομακρύνουν από τη χαρά της ελπίδας σου προς τον Κύριο, γνώριζε ότι μέσα σου ζει το σώμα και ΟΧΙ ο Χριστός.

ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ: Εκείνο, του οποίου ο πόθος νικά και επικρατεί μέσα σου, ΑΥΤΟ ζει μέσα σου.

Αν συμβαίνει μάλιστα να έχεις ανελλιπώς τα αναγκαία και είσαι υγιής και δεν έχεις φόβο από τα αντίθετα και λέγεις ότι μπορείς τότε να βαδίσεις προς το ΧΡΙΣΤΟ, γνώριζε ότι είσαι άρρωστος στη διάνοια και στερείσαι της γεύσεως της Δόξας του Θεού.

Και δεν τα λέγω αυτά για να σε επικρίνω που είσαι τέτοιος, αλλά μάλλον για να μάθεις πόσο υστερείς σε τελειότητα, έστω και αν κατά ένα μέρος ακολουθείς την πολιτεία των πριν από μας αγίων πατέρων”.

ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

(Λόγοι ασκητικοί, ΛΟΓΟΣ ΚΕ, 1-3)