Οι ώρες στο νοσοκομείο ήταν ατελείωτες! Οι μέρες και οι νύχτες διαδέχονταν η μία την άλλη με την ελπίδα για κάτι καλό. Η σωματική κούραση μεγάλη, αλλά μεγαλύτερη η υπομονή και η προσμονή για ένα θαύμα! Έξι μήνες μεταξύ σπιτιού και νοσοκομείου, με το περισσότερο διάστημα στο τελευταίο.
Η διάγνωση ήταν καρκίνος στο συκώτι και οι γιατροί έδιναν λίγους μήνες ζωής! Ο γιος το ήξερε! Αλλάκαι ο πατέρας το είχε καταλάβει! Μερικές φορές, βλέποντας το σώμα του να αδυνατίζει και μη αντέχοντας τους πόνους, έλεγε ότι ήθελε να βάλει τέλος στη ζωή του! Απορούσε και με το γιο του για το πως άντεχε τόσες βδομάδες κοντά του!
Ένα βράδυ ο πατέρας είπε στο γιο: ‘’Παιδί μου, εγώ δεν θα ζήσω πολύ ακόμη. Έχω ένα βιβλιάριο καταθέσεων μιας τράπεζας. Δεν έχει πολλά χρήματα, αλλά νομίζω ότι θα φτάσουν για τα έξοδα της κηδείας μου’’! Ήταν άνθρωπος που ήθελε πάντα να τακτοποιεί και την παραμικρή λεπτομέρεια!
Ο γιος έμεινε σιωπηλός. Δεν ήξερε τι να πει, τι απάντηση να δώσει. Έκανε μια γρήγορη προσευχή από μέσα του και μετά από λίγο άρχισε να μιλάει, με λόγια πουδεν είχε πει ποτέ ξανά! Μάλλον κάποιος Άλλος έβαλε τις λέξεις στο στόμα του: ‘’Πατέρα, το βιβλιάριο που μου λες είναι σημαντικό, γιατί είναι οι κόποι και ο ιδρώτας σου. Όμως, νομίζω ότι αυτό που έχει περισσότερη σημασία στη ζωή, είναι ένα άλλο βιβλιάριο, αυτό του Ουρανού. Εκεί που οι καταθέσεις δεν έχουν καμιά σχέση με χρήματα και υλικά αγαθά!’’
Ο πατέρας έμεινε αποσβολωμένος με αυτά που άκουσε. Ήταν σκληρός χαρακτήρας σε όλη του τη ζωή και είχε και μια δυσπιστία με τα εκκλησιαστικά! Σιγά σιγά όμως η όψη του άλλαξε. Το πρόσωπό του ηρέμησε και είπε στο γιο: ‘’Το βιβλιάριο του Ουρανού; Πρώτη φορά ακούω για αυτό, αλλά νομίζω πως είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει στη ζωή μου!’’
Αυτό ήταν! Ο Θεός μερικές φορές κάνει μέσα σε λίγα λεπτά τέτοια θαυμαστά πράγματα, που αλλάζουν τελείως τον άνθρωπο! Με μια λέξη, μια φράση, ένα γεγονός, μπορεί να μεταστρέψει οποιονδήποτε! Από εκείνη τη στιγμή ο πατέρας αλλοιώθηκε, μαλάκωσε η ψυχή του. Ο σωματικός πόνος πέρασε σε δεύτερη μοίρα, μπροστά σε όλα αυτά που είχε να κάνει στο εξής – και όσο χρόνο θα του έδινε ο Θεός – ώστε να γεμίσει το περίφημο βιβλιάριο του Ουρανούμε όσες περισσότερες καταθέσεις μπορούσε!
Πατέρας και γιος, κάθε μέρα, πρωί και βράδυ, έκαναν μαζί την προσευχή τους. Πολλές φορές διάβαζαν αποσπάσματα από το Ευαγγέλιο και Πατερικά Κείμενα! Και όχι μόνο αυτά. Ο πατέρας, όσο του επέτρεπαν οι δυνάμεις του, πήγαινε σε διπλανούς θαλάμους και – κοινωνικός όπως ήταν μια ζωή – συμβούλευε και έδινα κουράγιο σε πολλούς άλλους ασθενείς. Τους έκανε κανονική κατήχηση!
Οι μέρες περνούσαν κάπως έτσι! Αλλά ο καρκίνος έκανε τη δουλειά του. Οι δυνάμεις μειώνονταν και κάποια στιγμή ο πατέρας έμεινε στο κρεβάτι, χωρίς να μπορεί να σηκωθεί! Όμως η προσευχή και το διάβασμα συνεχίζονταν αδιάκοπα! Λίγο πριν τα Θεοφάνεια ζήτησε από το γιο του να φέρει τον ιερέα του νοσοκομείου για να τον εξομολογήσει! Αμέσως μετά, ζήτησε συγνώμη από το γιο του για όλα τα λάθη που έκανε, σε μια συγκινητική στιγμή και για τους δύο!
Η ώρα πλησίαζε! Και οι δύο το έβλεπαν! Ο πατέρας ετοιμάστηκε! Κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων και περίμενε! Λίγες μέρες μετά, στις 30 Ιανουαρίου 2013, ανήμερα των Τριών Ιεραρχών, άφησε την τελευταία του πνοή μπροστά στα μάτια του γιού του! Έφυγε ήρεμος και ικανοποιημένος πως έκανε ότι μπορούσε, έστω και τους τελευταίους μήνες της επίγειας ζωής του! Έτσι ώστε να έχει – για το ‘’ταξίδι’’ του – πολλές καταθέσεις στο βιβλιάριο του Ουρανού!
«Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή.Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα!»(Ιωάν. ια’, 25-26).