Χιλιάδες τόνοι ψεμάτων έχουν γραφεί για την υποτιθέμενη αναγνώριση της γλώσσας των Σκοπίων ως ‘’μακεδονική’’ από τον ΟΗΕ το 1977 με συμφωνία και της Ελλάδας. Όμως πρόκειται απλά για μία ακόμη διαστρέβλωση, γιατί στην ‘’3η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων’’ (όπως ήταν η επίσημη ονομασία της διάσκεψης που έγινε στην Αθήνα), το θέμα που συζητήθηκε για όλες τις χώρες που δεν χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο ήταν ένα και μόνο: πώς θα προχωρήσουν οι χώρες αυτές για λόγους τυποποίησης (standardization) των γεωγραφικών ονομάτων τους σε μεταγραμματισμό (transliteration) των γεωγραφικών ονομάτων με λατινικά γράμματα, βάσει συστημάτων μεταγραμματισμού που θα πρότειναν οι ίδιες οι χώρες. Η διάσκεψη λοιπόν είχε ένα πολύ τεχνικό αντικείμενο, που ήταν η μετεγγραφή τοπωνυμίων στα λατινικά από γλώσσες που δεν χρησιμοποιούσαν το λατινικό αλφάβητο. Ούτε οι εργασίες του συνεδρίου προέβλεπαν αναγνώριση γλωσσών, ούτε οι εκπρόσωποι των χωρών είχαν εντολές από τις κυβερνήσεις τους να αναγνωρίσουν ή να μην αναγνωρίσουν κάποια γλώσσα. Είναι άλλο πράγμα να δεχθείς τη μεταγραφή από ένα αλφάβητο (το σλαβικό κυριλλικό) σε ένα άλλο (το λατινικό) και άλλο πράγμα η αναγνώριση μιας γλώσσας με ξένο όνομα, της βουλγαροσερβικής των Σκοπίων ως ‘’μακεδονικής’’! Ο γλωσσολόγος Γ. Μπαμπινιώτης, που ήταν παρών στη συγκεκριμένη διάσκεψη, αναφέρει για το θέμα: «Δεν μπορώ να ανεχθώ ως μακεδονική μια σλαβική γλώσσα, που γράφεται με κυριλλικό αλφάβητο. Όχι μόνο διότι είναι ψευδές, αλλά και διότι η γλώσσα είναι ταυτότητα και παραπέμπει σε έναν πολιτισμό και μία Ιστορία. Χαρακτηρίζω το θέμα κλοπή της Ιστορίας. Η ‘’μακεδονική’’ είναι μια ψευδώνυμη γλώσσα»! Οι εμπνευστές της Συμφωνίας των Πρεσπών μάλιστα, για να υποστηρίξουν την ονομασία της τεχνητής αυτής γλώσσας ως ‘’μακεδονική’’, παραθέτουν ως επιχείρημα την δήθεν αναγνώρισή της το 1977 στα πλαίσια του ΟΗΕ, ενώ ταυτόχρονα (σε άλλο άρθρο) την εντάσσουν στην οικογένεια των νοτιοσλαβικών γλωσσών! Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι γελοιότητες! Αυτοί που τα υποστηρίζουν που ήταν 40 χρόνια να τα επικαλεστούν; Αν είχε υπάρξει αναγνώριση ‘’μακεδονικής’’ γλώσσας από το 1977, τότε όλες οι χώρες που δεν χρησιμοποιούν λατινικό αλφάβητο – επομένως και η Βουλγαρία που συμμετείχε στη διάσκεψη – θα είχαν συμφωνήσει. Είναι γνωστό όμως πως η Βουλγαρία ποτέ δεν αναγνώρισε ‘’μακεδονική’’ γλώσσα ή αλφάβητο, καθώς θεωρεί τη γλώσσα και την εθνότητα των Σκοπιανών ουσιαστικά βουλγάρικη!

Ένα άλλο σημείο, στο οποίο ‘’πατάνε’’ οι υπερασπιστές της πλαστής αυτής γλώσσας, είναι το γιατί η Πηνελόπη Δέλτα και ο Στρατής Μυριβήλης (και πιθανώς άλλοι) έκαναν αναφορά σε ‘’μακεδονίτικη’’ γλώσσα; Η απάντηση είναι απλή! Από το 1870 ξεκίνησε ένας ανελέητος ανταγωνισμός Ελλήνων και Βουλγάρων για το ποιος θα προσεταιριστεί τους σλαβόφωνους της Μακεδονίας, οι οποίοι ήταν ρευστής εθνικής συνείδησης. Εκείνα τα χρόνια, η θρησκευτική ένταξη ήταν που καθοδηγούσε κατά κύριο λόγο τη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης, ενώ η γλώσσα ήταν δευτερεύουσα παράμετρος. Οι Βούλγαροι θεωρούσαν ομοεθνείς τους όλους τους σλαβόφωνους και τη βουλγαρική τους συνείδηση επεδίωκαν να την χρησιμοποιήσουν ως ελατήριο για την ένταξη της Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Οι Έλληνες ήθελαν να ανακόψουν αυτήν την διαδικασία. Θα ήταν αυτοκτονικό αν ονόμαζαν ‘’βουλγάρικα’’ το τοπικό σλάβικο ιδίωμα, διότι κάτι τέτοιο θα τους έστελνε απευθείας στην αγκαλιά των Βουλγάρων. Μοιραία λοιπόν, εφόσον δεν ήταν ελληνικά, στις ελάχιστες αυτές αναφορές χρησιμοποιήθηκε ο όρος (μία ή δύο φορές, όχι περισσότερες) ‘’μακεδονίτικα’’! Αυτό αποδείχτηκε σοφό, γιατί πάρα πολλοί σλαβόφωνοι απέκτησαν ελληνική εθνική συνείδηση. Εξάλλου, τρίτος δρόμος δεν υπήρχε. Άλλωστε εθνικά ‘’Μακεδόνες’’ δεν υπήρχαν, ούτε και σήμερα υπάρχουν! Επίσης, εκείνο το ιδίωμα των αρχών του 20ου αιώνα δεν σχετίζεται καθόλου με την επίσημη γλώσσα των Σκοπίων, η οποία δομήθηκε μετά το 1944. Τότε απέκτησε την πρώτη της γραμματική, τα γραπτά της μνημεία, τις επιπλέον σερβικές συλλαβές ή λέξεις, με σκοπό να αποβουλγαροποιηθεί! Μάλιστα, το ιδίωμα που μιλούν σήμερα ελάχιστοι στη δυτική Μακεδονία (Φλώρινα και Πέλλα) δεν έχει σχέση με ‘’τα σκοπιανά’’. Είναι πολύ κοντύτερα στα βουλγάρικα! Ο Άρειος Πάγος το 2009 έκρινε πως δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και κατά συνέπεια μακεδονικός πολιτισμός και μακεδονική γλώσσα ‘’makedoncki’’. O όρος Μακεδονία, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι όρος ιστορικός και γεωγραφικός και όχι εθνολογικός. Οι Μακεδόνες δεν είναι, ούτε υπήρξαν κατά το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν, ιδιαίτερος εθνολογικός σχηματισμός. Απλώς, ως Μακεδόνες ονομάζονται ανέκαθεν οι κάτοικοι της γνωστής από την αρχαιότητα περιοχής της ελληνικής Μακεδονίας, όπως αντίστοιχα ονομάζονται Θράκες οι κάτοικοι της Θράκης, Θεσσαλοί οι κάτοικοι της Θεσσαλίας κ.ά., χωρίς να υπάρχει αντίστοιχα θρακική ή θεσσαλική εθνικότητα. Επομένως, Μακεδόνες κατά την εθνικότητα δεν υπάρχουν και ούτε μπορούν να ‘’δημιουργηθούν’’, στο πλαίσιο του συλλογικού αυτοπροσδιορισμού των κατοίκων της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Ούτε φυσικά υφίσταται στην Ελλάδα ‘’μακεδονική μειονότητα’’. Είναι αυτονόητο ότι ένα μωσαϊκό εθνοτήτων δεν μπορεί, σε εξήντα χρόνια, να αποκτήσει εθνολογική οντότητα, στηριζόμενο σε χαλκευμένα ιστορικά στοιχεία!

Λειβαδίτης Κωνσταντίνος